Herkese mutlu mu mutlu bir sevgililer günü dileyerek başlıyorum bugünkü yazıma. Bu sene size güzel sevgililer günü kurabiyeleri yapamadım ama niyetim seneye kendimi ziyadesiyle affettirmek olacak. Kendimi burdayken gerçekten günlük yazar gibi hissediyorum, arkamdan fazla gülmeyin =)

Bugün konumuz Sydney : )

Ne yalan söyleyeyim, pek sevdim burayı. Medeniyete, adalete ve günlük yaşamda insanların birbirine saygı göstermesine aç ve hasret olan ben; burada hem insanlık, hem kibarlık bir de üstüne tropik bir ortam bulunca fazla sevdim. Kal deseler inanın kalabilirim… Avrupa’dan çok farklı, daha stressiz, dünyanın diğer ucunda yaşıyor olmanın rahatlığı var sanki insanların üzerinde. Örneğin otobüsten inerken neredeyse herkes sürücüye teşekkür ediyor, kasada, cafede herkes hatır soruyor.

Bugün fotoğrafını çektiğim ama bu yazıya yerleştirme fırsatım olmayan bir papağanla tanıştım. Amsterdam’da ördek arkadaşım vardı burda da papağan var, ismi Kazım =) Ben balkondayken kendisi karşı ağaçtaydı tam koşup makinemi alayım derken, bulunduğum balkona geldi. Kazım kocaman beyaz, kafasında dik sarı tüyleri olan bir papağan. Ben hayatımda çok nadir bu kadar heyecanlanıp mutlu olduğumu bilirim. Gitmesin korkmasın diye kaplumbağa hızıyla hareket ettim. 5-10 dakika yanımda kaldı, müsli ile besledim, sonra yanıma yaklaşmaya başladı. Elimden müsli almaya yeltendi, korktum =)

İlk fotoğraf bana ait değil, sevgililer günü için buldum =) (kaynak). Son fotoğraf ise bakery turumdaki 2.durak “The Cupcake Bakery”‘ye ait. Pek sevmedim cupcake’leri. Fazla suni ve yağlılardı.

Bundan sonraki yazıda görüşmek üzere.

Zeynep

• Bu Yazıyı Sosyal Medya'da Paylaş :)

• Üye Ol, Yeni Yazılarımızı Kaçırma !

  Üye olun, yeni yazılarımız düzenli olarak Email adresinize gönderilsin.

Bugün konumuz Planet Cake =)

Hangi akla hizmet Avustralya’ya eğitime gittin diyebilirsiniz; ki eminim pek çoğunuzun aklına takılıyordur. Bu programımın altındaki hedeflerimi bu posttaki görsellerden anlamanız bence mümkün.

Git gide pek çok kişi yapılan bu işin aslında bir sanat dalı olduğunu daha iyi anlamaya başlıyor. Tek fark burada ortaya çıkan eserlerin yenilebilir olması. Harcanan zaman ve emek gerçekten bazen mantığı zorlayabiliyor. Benim de amacım bu sanatı yaratıcılığımı da kullanarak en iyi şekilde icra edebilmek. Bunun için tüm altyapıyı başarılı bulduğum sanatçılardan öğrenmem gerektiğine inanıyordum. Bu sürecin bir sonraki adımı da bu bilgilerimi yepyeni kurslar ile öğrenmek isteyenlerle paylaşmak olacak. Ne zaman? İşte onu henüz bilmiyorum :)

Bu bir süreç tabii, bu meslekte kendinizi geliştirmeye harcayacağınız vakit oldukça uzun, masraflı, sancılı ve zorlu. Ben de elimden geldiğince uğraşıyorum :)

Planet Cake 2003 yılında  Paris Cutler tarafından kurulmuş, ufacık bir işletme olarak. Bugünkü duruma baktığınızda ise sahip oldukları geçmişin ve bilgi birikiminin onları oldukça güçlü bir firma haline getirdiğini görebiliyorsunuz. Sektörün çok başarılı sanatçılarını bünyesinde barındırıyor. Planet Cake kendimi geliştirmeye çalıştığım bu yolda pek çok seçenekten biriydi, ancak nedense hep daha çok istediğim o oldu. Muazzam bir yatırım diyebilirim, en basitinden işimden 1 ay ayrı kalmama sebep oldu.

Size Planet Cake tarafından yapılmış bazı pastaları göstermek istedim. Böylelikle ne yolda ilerlediğimi ve hangi pastaların peşinde olduğumu daha iyi görebilirsiniz. Kurs alanını çekmek pek çok kursta olduğu gibi yasak. Bu nedenle kontrollü çekimlere izin veriyorlar. Yaptıklarımız ortaya çıktıkça yeni postlarda paylaşıyor olacağım.

Kendime sözüm burada olduğum süre içerisinde 2 günde bir post yayınlamak. Şimdilik doğru yoldayım =)

Görüşmek üzere,

Zeynep

PS. Son fotoğraftaki pastanın altyapısına Mad Hatter deniliyor, Mad Hatter üzerine uyguladıkları Alice Harikalar Diyarında teması ise Planet Cake’e ait pastalar arasında en sevdiklerimden sadece biri : )

• Bu Yazıyı Sosyal Medya'da Paylaş :)

• Üye Ol, Yeni Yazılarımızı Kaçırma !

  Üye olun, yeni yazılarımız düzenli olarak Email adresinize gönderilsin.

Yaşasın, sonunda bloguma Sydney’den yazıyorum !

Buraya malum pasta eğitimi için geldim, 1 ay boyunca burada olacağım ve elimden geldiğince burada yaşadığım günleri sizlerle paylaşmaya çalışacağım. Anlatacaklarım Sydney’in rehberliğini yapmak amaçlı değil tamamiyle keyif ve deneyim düzeyinde olacaktır.=)

Cuma günü kar sıkıntısı ile birlikte uzayan 20 saatlik uçuş sonrası Avustralya’ya vardım. Uçak akşam 19 civarında geldi, hava karardığı için otobüs ve tren vasıtasıyla hemen otele yol aldım. O kadar yolculuk sonrası ulaşım çilesi de bir şekilde hallediliyor, idare ediyor insan : ) Şansıma o akşam bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu, ama ertesi gün güneş gözüktüğü için içim rahat uyudum.

Kalktım, inanılmaz ! Jet-lag’den eser yok, silkeleniyorum, hakkaten yok ! mutlu mutlu Sydney’e gittim, elimde harita bir de iphone google map fıldır fıldır şehir sokaklarını gezdim. Bu süreçte hava günlük güneşlik, 27 derece, bildiğiniz yaz. Kardan gelmişim, ayağımda parmak arası terlikler =)

Gezerken yorgunluk çöktü, fotoğraf çekememişim. Bir de yanımda hem fotoğraf makinesi hem iphone olup instagram’da benden fotoğraf bekleyen pek çok kişi olunca öncelik ona kayıveriyor :0) [takip için instagram username : mutludukkan]

Pazar günü geldi, burada aslında bizzat tanımadığım ancak Galatasaray Liseli bir ağabeyim sayesinde mailleşerek tanıştığım dünya tatlısı, 30 senedir Sydney’li çift Gülay abla ve Selim abi beni alıp plaja götürmek istiyor. Kardan geldiğim için ık mık ettikten sonra kabul ediyorum. İyi ki de etmişim, Sydney nedir bu sayede anlıyorum. Burada toplam 240 plaj varmış, en ünlülerinin başında Bondi Beach ve Manly Beach geliyor. Araba ile Bondi’ye gidiyoruz. Yok böyle bir kalabalık, yer gök güzel insan kaynıyor, herkes çok rahat, keyifli. Park edecek yer bulamayınca bu postta fotoğraflarını gördüğünüz Watsons Bay’e gidiyoruz, tam Bodrum Akyarlar kıvamında bir koy. Rüzgar püfür püfür esiyor ancak güneş fena yakıyor diye uyarılıyorum zira mermer rengindeyim =) Zorla krem sürüyorum, ayaklarıma eğilmeye üşeniyorum. Şu anda ayaklarım acıyor ve salça gibi =))

Sonuç itibariyle plaj günüm harika geçiyor, dönüşte vapura atlayıpThe Rocks’a gittim, Sydney’in en eski bölgelerinden. Burada olduğum süre boyunca kendime meşhur Bakery’leri gezme sözü verdim ve bir liste çıkardım, ilk durağım aşağıda limonlu turtasını görebileceğiniz La Renaissance Bakery. Yediğim tart ve içtiğim latte çok lezzetliydi.

Farkettiyseniz ben buraya kursa geldim ama pek çalışmadım şu an anlattıklarım itibariyle :) Ancak bugün kurs başladı. Planet Cake’te ilk günüm,  tam anlamıyla ütopik bir hayalin gerçekleşmesi şeklindeydi. Fotoğraflarını gördüğüm insanları yakından görmek, tanışmak, Paris Cutler ile el sıkışmak, kalbim pıt pıt atıyordu. Çok mutluyum ! Toplam 2,5 hafta sürecek kursun ilk pastası altta, en önde olan kalpli pasta benimki, bu model buradaki ilk konumuzdu. Sürekli zorlaşacak yaptığımız modeller, ben de sizlerle paylaşmaya çalışacağım.

Bu kadar uzun yazdığıma inanamıyorum : )

Hoşcakalın,

Zeynep

Ps. Hatırlatma: İstanbul’da gündüzken burada gece olduğu için ve pek çok diğer sebepten bana telefonla ulaşmanız mümkün olmayacaktır. Bana ulaşmak için mail atmanız gerekmektedir: info@mutludukkan.com

• Bu Yazıyı Sosyal Medya'da Paylaş :)

• Üye Ol, Yeni Yazılarımızı Kaçırma !

  Üye olun, yeni yazılarımız düzenli olarak Email adresinize gönderilsin.

 “Zeynep bu neeee??” dediğinizi duyar gibiyim : ) Size tanıştırmak istediğim çok ama çok tatlı yepyeni arkadaşlarım var. Eğitimin ilk günü, benim bulunduğum  masaya bir bayan oturdu, onun da Türkiye’den geldiğine “kalıbımı basarım” diyordum içimden. Tanıştık, Brezilyalı çıktı ! Hmmm…Ondan sonra aynı anda el sıkıştığımız karşımdaki kişi ise ismini hafif Hollanda aksanı ile karışık “Cemre” deyince, ben bir kaş altta, “Cemre?” dedim. Evet evet, eğitimde benden başka bir Türk daha vardı, hem de tam karşımda oturuyordu. Cemre Hollanda’da doğmuş büyümüş ve oranın vatandaşı, ama yine de ailesi sayesinde harika türkçe konuşuyor. İlk hafta çok kaynaşamadık, ama ikinci hafta Cemre’nin sıcak daveti üzerine onlara gidip bir de eşi Laurens ile tanışınca olay koptu : )) Toplam 3 akşam onlardaydım ! =)

Laurens ve Cemre dünya tatlısı bir çift, bana orada bulunduğum süre içinde muhteşem yemekler yaptılar, üstteki fotoğrafta Laurens’ın bana ve Cemre’ye kurstan yorgun argın çıkıp eve döndüğümüzde hazır ettiği Endonezya yemeklerini görüyorsunuz. Parmaklarımı yedim ! Laurens muhteşem kültürlü ve bilgili olmasının yanı sıra bir de hamarat, masada 5 çeşit yemek var : ) Cemre ise benim yakın geçmişim gibi hem sevdiği bir işte çalışıyor hem de pasta yapıyor ve aynı zamanda pasta eğitimi veriyor. Hollanda’dan bloguma giren birileri muhakkak vardır diye düşünüyorum, bu yüzden de Cemre’nin sitesi GeTaart’a muhakkak uğramanızı öneriyorum, altta pastasını görünce ne kadar maharetli olduğunu anlayacaksınız.

Ayrılmak zor oldu dönüşte, beni havaalanına kadar götürdüler ve gerçekten ayrılırken çok üzüldüm. Laurens’ın Türkiye aşkına güvenerek yakında İstanbul’da yaşama düşüncelerinin gerçek olmasını diliyorum :)

Zeynep

Laurens ve Cemre, aradan çıkan da benim kafa =)

Yapılan yemekler Endonezya yemeği ile bitmedi, o ikinci akşamdı, ilk akşam Laurens’ın yaptığı tipik felemenk yemeği olan krep yedik, hem de 3 çeşit, elmalı/üzümlü, ananaslı ve yerel peynirli. Soldakiler ise Cemre’nin spesyalitesi minik turşumsu tatlı/ekşi biberle içine tatlı ananas peyniri dolgusu. Çok yedim, çok !

O harika krepleri mideme indirmeden çok kısa evvel fotoğraflamayı başardım !

Cemre’nin muhteşem pastasını paylaşmadan geçemezdim, hazırlarken yaşadığı kararsızlıklara rağmen ortaya çıkarttığı muhteşem sonuca hayran kalmamak elde değil =)

• Bu Yazıyı Sosyal Medya'da Paylaş :)

• Üye Ol, Yeni Yazılarımızı Kaçırma !

  Üye olun, yeni yazılarımız düzenli olarak Email adresinize gönderilsin.